19 بله انسانئے چُکّ آتکگ، وارت و نۆشیت، گوَشنت: ’لاپی و شرابیے، مالیاتگیر و گُنهکارانی سَنگت اِنت.‘ بله هِکمت و زانت چه کار و کِردا زاهرَ بیت.“
وهدے مردمان اے دیست، وتمانوتا نُرنڈان گوَشتِش: ”ایسّا گُنهکارێن مردێئے لۆگا مهمان بوتگ.“
شَبَّتئے رۆچے، ایسّا په وراکئے ورگا چه پَریسی سرۆکان یکّێئے لۆگا شتگاَت. اۆدئے مردم په دلگۆش آییا چارگا اَتنت که بارێن چے کنت؟
وهدے یَهیایا هُدائے پئیگام آورت، بازێن مردمان، سُنگی و مالیاتگیران هم مَنِّت که هُدائے کُلئو و پئیگام راست اِنت، چێا که آ یَهیائے دستا پاکشۆدی دئیگ بوتگاَتنت.
چه ما هر یکّے وتی همساهگا په آییئے رُست و رُدۆمئے شَرّێن مکسدا وَشنۆد بکنت.
ایسّا و آییئے مُریدِش هم لۆٹتگاَتنت.
گوَشگا اَتنت: ”آمین، ستا و شئوکت و دانایی و شُگرگزاری و اِزّت و زۆر و واک مئے هُدائیگ اَنت، اَبد تان اَبد. آمین.“
اگن تهنا گۆن هما مردمان مِهر کنێت که گۆن شما مِهرَ کننت، گڑا شمارا چۆنێن مُزّے رسیت؟ سُنگی و مالیاتگیر همے ڈئولا نکننت؟
چه هُداوندئے نێمگا منی بُهتام جنۆکانی مُزّ همے بات، هما که منی هلاپا بدێن هبرَ کننت.