17 چه مردمان هُژّار بێت، آ شمارا گراێننت و هَکدیوانانَ برنت، وتی کَنیسَهانی تها شمارا شلّاک و هئیزرانَ جننت.
هُژّار بێت! شمارا هَکدیوانانی دێما پێشَ کننت، کَنیسَهانی تها جننت و په منیگی، هاکم و بادشاهانی دێما اۆشتارێننت. گڑا شمارا شَرّێن مۆهے رسیت که په من گواهی بدئیێت.
من، پئیگمبر و زانتکار و شَریَتئے زانۆگر شمئے کِرّا راهَ دئیان، شما چه آیان لهتێنا کُشێت و سَلیبَ کَشّێت، دگه لهتێنا وتی کَنیسَهان هئیزرانَ جنێت و شهر په شهرَ تاچێنێت.
باز رَندا سجّهێن کَنیسَهانی تها، من آ په کُپر کنگا هُجّ کرتگاَنت. منا بدواهی و کێنگا اَنچُش گنۆک کرتگاَت که په آیانی آزار رسێنگا، ڈنّی شهران هم شتگاَتان.
شمارا چه کَنیسَهان درَ کننت. چُشێن وهدے هم کئیت که شمئے کُشۆک گُمانَ کننت که گۆن شمئے کُشگا هُدائے هِزمتا کنگا اَنت.
مردم شمارا گرنت و کَنیسَهانَ برنت و هاکم و هکومتانی دێما پێشَ کننت. آ وهدا، په وتی دێمپانیا پرێشان مبێت که چے بگوَشێت،
بله من شمارا گوَشان، هرکَس وتی براتئے سرا زَهرَ گیپت، آ هم هَکدیوانئے دێما مئیاریگ کنگَ بیت. کَسے که وتی براتا زاه و زَکَت بکنت، هَکدیوانا مئیاریگ کنگَ بیت، کَسے که وتی براتا ’هۆڑ‘ و ’اَهمکَ‘ گوَشیت، دۆزهئے آسئے سِزاوارَ بیت.
من گوَشت: ’او هُداوند! آ وَه زاننت که من هر جاگه، کَنیسَهان شتگان و تئیی باوَرمند جتگ و جێل کناێنتگاَنت.
تئو هم وتا چه آییا دور بدار، چێا که مئے پئیگامئے سکّ هلاپ اَت.
چه کُچِکّان هُژّار ببێت. چه بَدکاران هُژّار ببێت. چه گۆشتبُرّان هُژّار ببێت.
پَریسی و مزنێن دینی پێشوایان، سرۆکانی دیوانئے باسک لۆٹاێنتنت و گوَشتِش: ”ما چے کنگا اێن؟ اے مرد بازێن مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانیے پێش دارگا اِنت.
برات وتی براتا درۆهیت و کۆشارێنیت و پت وتی چُکّا، چُکّ چه وتی پت و ماتا یاگیَ بنت و آیانَ کۆشارێننت.
مزنێن دینی پێشوا و سرۆکانی دیوانئے سجّهێن باسک، په ایسّائے مَرکئے سِزا دئیگا درۆگێن شاهدیئے شۆهازا اَتنت،
گڑا، براتان اِشتاپی پولُس تئیابا برت و رَسێنت، بله سیلاس و تیموتاووسا بیریَها داشت.
درکئومێن مردمانی دستا دئینتی. درکئومێن مردم آییئے سرا ریشکند و مَسکرا کننت، گۆن هئیزران مانَ بندنت و سَلیبئے سرا دْرنجنتی. بله سئیمی رۆچا، آ پدا زندگَ بیت و جاهَ جنت.“
په منیگی هاکم و بادشاهانی دێما پێش کنگَ بێت، گڑا شمارا شَرّێن مۆهے رَسیت که آیانی و درکئومانی دێما په من گواهی بدئیێت.
چه آییا لۆٹتی په دَمِشْکئے شهرئے کَنیسَهانی سرۆکان کاگدے بنبیسیت که شاوولا اے اِهتیار ببیت، اگن آییا اۆدا ”اے راهئے“ هر منۆگرے دیست، مردێنے ببیت یا جنێنے، بندیگ بکنت و اورشَلیما بیاریت.