4 وهدے لۆگێا رئوێت، تان شهرئے یله دئیگا هما لۆگا بمانێت.
وهدے شهر یا مێتگێا رئوێت، گڑا اَنچێن مردمے شۆهاز بکنێت که شمئے مهمان کنگئے لاهک ببیت و تان رُکستَ نبێت هماییئے کِرّا بدارێت.
هرکَسێئے لۆگا که رئوێت، تان شمئے کار هلاسَ نبیت، هما لۆگا بدارێت.
لیدیَها گۆن وتی لۆگئے سجّهێن مردمان پاکشۆدی کرت. پاکشۆدیا رَند، آییا دَزبندی کرت و گوَشت: ”اگن شما منا هُداوندێن ایسّائے هَکّێن مَنّۆگرے زانێت، گڑا بیاێت منی لۆگا بدارێت.“ لیدیَها گۆن وتی بازێن گوَشگا مارا مَنّێنت.
گوَشتی: ”راها، گۆن وت هچّ چیزّ مبرێت، نه اَسا و دَزلَٹّے، نه لۆت و تورگے، نه نان و تۆشگ، نه زَرّ و نه گێشێن جامگ.
اگن یکّ شهرێئے مردم شمارا وشّاتکَ نکننت، گڑا در آیگئے وهدا، وتی پادانی دَنزان همۆدا بچَنڈێت و بتکێنێت تان آیانی هِلاپا شاهدی ببیت که شما هُدائے کُلئو په آیان رَسێنتگ.“