30 بله پَریسی و شَریَتئے کازیان چه یَهیائے دستا پاکشۆدی نگپت و هُدائے لۆٹ و واهگِش په وت نمَنّت.
اورشَلیم، او اورشَلیم! تئو پئیگمبرانَ کُشئے و هُدائے راه داتگێنان سِنگسارَ کنئے. باز رندا من لۆٹتگ تئیی چُکّان وتی کِرّا مُچّ و یکجاه بکنان، اَنچُش که نکێنکێن مُرگے چورگ و چیپُّکان وتی بال و بانزُلانی چێرا مُچَّ کنت، بله شما نلۆٹت.
بله اِسراییلئے بارئوا گوَشیت: ”سجّهێن رۆچا من وتی دست، دێم په ناپرمان و بَرهِلاپێن کئومێا دْراج کرتگ.“
چێا که من په شما هُدائے سجّهێن واهگانی رسێنگا هچبر چَکّ و پَد نبوتگان.
چه آیان یکّێا، که شَریَتئے کازیے اَت، په ایسّائے چَکّاسگا چه آییا جُست کرت:
من هُدائے رهمتان پادمالَ نکنان، چێا که اگن پاکی و پَلگاری شَریَتئے رندگیریئے سئوَبا بِرستێن، گڑا مَسیهئے مَرکا هچّ مانا نبوتگاَت.
”اے زمانگئے مردمان کئیی همدَروَر بکنان که آ، کئیی ڈئولا اَنت؟
او اگن بگوَشێن که ’مردمی کارے بوتگ،‘ گڑا مردم مارا سِنگسارَ کننت، چێا که آیانی سِتک و باور همِش اِنت که یَهیا نبیے بوتگ.“