2 اۆدا، یکّ رومی پئوجی اَپسرێا، هِزمتکارے هستاَت که آییا باز دۆست اَت. آ هِزمتکار، سکّ نادْراه و مَرکیگ اَت.
گوَشتی: ”هُداوندا سَتا بات، منی واجه اِبراهێمئے هُدایا که گۆن منی واجها وتی مِهر و وپاداریای برجاه داشتگ و دێم په منی واجهئے سیادانی لۆگئے اے سپرا منی رهشۆن بوتگ.“
پئوجیانی یکّ اَپسرێا اے نِدارگ دیست، هُدایی سَتا کرت و گوَشتی: ”بێشکّ که اے نێکێن مردے اَت.“
چێا که آییئے یکّێن جنکّ، که اُمری دوازده سالئے کِساسا اَت، مَرکیگ اَت. وهدے ایسّا آییئے لۆگئے نێمگا رئوگا اَت، مردم چَکّا کپان و تێلانک دئیان آییئے گوَرا مُچّ بوتنت.
هما پئوجی اَپسر و آییئے همراهێن سپاهیگ که ایسّائے پانگ اَتنت، وهدے زمینچَنڈ و اے دگه سرگوَستِش دیستنت، سکّ تُرست و گوَشتِش: ”بێشکّ اے مرد هُدائے چُکّ اَت.“
رِبِکّائے شیرمات دَبورَه بێران بوت و آاِش چه بئیتاێلا ڈَنّ، مزنێن درچکێئے چێرا کبر کرت. آ جاگهئے نام اَلونباکوت کنگ بوت.
بله پئوجی اَپسرا په پولُسئے زِندئے رَکّێنگا سپاهیگ چه اے کارا مکن کرتنت و پرمان دات که اگن کَسے اۆژناگ کرتَ کنت، دریایا کُپّ بکنت و تئیابا برئوت،
دومی رۆچا، مئے بۆجیگا سئیدونئے بَندِنا نَنگر دئور دات. اَپسر جولیوس گۆن پولُسا مهربان اَت و اِشتی که پولُس برئوت گۆن وتی دۆستان گِندُک بکنت و آییئے زلورتان پوره بکننت.
وهدے کرار بوت ما گۆن بۆجیگا ایتالیایا برئوێن، گڑا پولُسِش گۆن دگه لهتێن بندیگا، جولیوس نامێن اَپسرێئے دستا دات، که چه کئیسَرئے لشکرا اَت.
پولُسا یکّ رومی پئوجی اَپسرے لۆٹت و گوَشتی: ”اے وَرنایا وتی مسترئے کِرّا بَر که اِشیا چیزّے گوَشگی اِنت.“
وهدے اَپسرا اے هبر اِشکت، لشکرئے مسترئے کِرّا آتک و گوَشتی: ”او واجه! تئو چے کنگا ائے؟ اے مرد رومی باشندَهے.“
وهدے پرێشتگا وتی هبر کرتنت و شت، کُرنیلیوسا وتی دو کاردار و یکّ پهرێزکارێن سپاهیگے که آییئے هِزمتا اَت، لۆٹتنت،
کئیسَریَهئے شهرا، کُرنیلیوس نامێن مردے هستاَت، که رومی پئوجا، ”ایتالیایی لشکرئے“ سد مردمئے مستر اَت.
وهدے ایسّایا گۆن مردمان وتی هبر هلاس کرتنت، کَپَرناهوما شت.
وهدے آ پئوجی اَپسر ایسّائے بارئوا سَهیگ بوت، آییا یَهودیانی لهتێن کماشێن مردم ایسّائے کِرّا راه دات تان آییئے مِنّتگیریا بکننت و بگوَشنتی که بیئیت و آییئے هِزمتکارا دْراه بکنت.