3 یَهیا، اُردُنئے کئورئے دوێن پهناتان هر جاگهَ شت و هُدائے کُلئوی په مردمانَ رَسێنت و گوَشتی: ”چه وتی گناهان پشۆمان ببێت، تئوبه بکنێت و پاکشۆدی بکنێت که بَکشگَ بێت.“
تئو آییئے کئوما اے زانتا دئیئے که گۆن آیانی گناهانی پهِلّیا، هُدا آیانَ رَکّێنیت.
نون چێا مهتل ائے؟ پاد آ، ایسّائے ناما بگر، پاکشۆدی بکن که چه وتی گناه و مئیاران پاک و پَلگار ببئے.‘
گوَشتی: ”یَهیائے پاکشۆدی، گناهانی پشۆمانیئے پاکشۆدی اَت. یَهیایا وت گۆن مردمان گوَشتگاَت: ’هما کَسے که چه من و رَندَ کئیت، بزان ایسّا، شما هماییئے سرا باور کنێت.‘“
چه ایسّائے آیگا پێسر، پاکشۆدۆکێن یَهیایا سَرجمێن اِسراییلئے کئومئے دێما جار جت که آ چه وتی گناهان تئوبه بکننت و پاکشۆدی بکننت.
گڑا یَهیائے مُرید یَهیائے کِرّا آتکنت و گوَشتِش: ”او استاد! هما مرد که اُردُنئے کئورئے آ دستا گۆن تئو گۆن اَت و تئو آییئے بارئوا گواهی دات، بچار، آ پاکشۆدی دئیگا اِنت و سجّهێن مردم هماییئے کِرّا رئوگا اَنت.“
من په شمئے گناهانی پشۆمانیا، شمارا گۆن آپا پاکشۆدیَ دئیان، بله هما که چه من و رَند آیگی اِنت، چه من زۆرمندتر اِنت و من آییئے کئوشانی دست گِرگئے لاهک هم نهآن. آ شمارا گۆن پاکێن روه و آسا پاکشۆدیَ دنت.
اے کار اُردُنئے کئورئے آ دستا، بئیتاَنیایا بوت، هما جاگها که یَهیایا مردم پاکشۆدیَ داتنت.
بازێن بنی اِسراییلیانی دلان دێم په هُداوندا تَرّێنیت، که آیانی هُدا اِنت.
ایسّا، هُدائے پاکێن روها سررێچ، چه اُردُنئے کئورا پِر ترّت و پاکێن روه، گیابانا آییئے رهشۆن اَت.