17 ایسّایا جُست کرت: ”شما وتی راها، چۆنێن سَرهالانی بارئوا گپّ و تْران کنگا اێت.“ آ گۆن گَمناکێن چِهرگے اۆشتاتنت.
شمئے دل چه گَما پُرّ بوت، چێا که من اے هبر شمارا گوَشتنت.
بله پَجّاهِش نئیاورت، چێا که آیانی چمّ پردهێا پۆشتگاَتنت.
گڑا چه آیان یکّێا که نامی کْلیوپاس اَت، پَسّئو دات: ”اورشَلیما دَرامدێن مردم یکّێن تئو ائے، چه اے سَرهالان که همے رۆچان اۆدا بوتگاَنت سهیگ نهائے؟“