20 پیلاتوس، ایسّائے یله دئیگا دلمانگ اَت، پمێشکا دگه یکّ رَندے آییئے بارئوا گۆن مردمان هبری کرت.
گڑا پیلاتوسا، که لۆٹتی مردمان چه وت رزا بکنت، باراباس آزات کرت و ایسّا، شلّاک جناێنت و داتی که سَلیبئے سرا بدْرنجنتی.
چه اِد و رَند، پیلاتوسا جُهدَ کرت که آییا آزات بکنت، بله یَهودیان کوکّارَ کرت: ”اگن تئو اے مردا آزات بکنئے، کئیسَرئے دۆست نهائے. هرکَس وتا بادشاه سرپد ببیت، کئیسَرئے دژمن اِنت.“
وهدے پیلاتوس هَکدیوانا نِشتگاَت، آییئے جَنا اے کُلئو راه دات که ”گۆن اے بێگناه و نێکێن مردا هچّ مکن، چێا که دۆشی من اِشیئے بارئوا سکّێن پرێشانێن وابے دیستگ.“
باراباس، اورشَلیمئے شهرا، آشۆپ و هۆن کنگئے مئیارئے سرا، بندیگ کنگ بوتگاَت.
بله مردم سکّ کوکّار کنگا اَتنت و گوَشتِش: ”سَلیبی کَشّ! سَلیبی کَشّ!“