38 مریدان گوَشت: ”او هُداوند! بچار، مارا دو زَهم گۆن اِنت.“ گوَشتی: ”بَسّ اَنت.“
وهدے ایسّائے همراهان دیست چے بئیگا اِنت، جُستِش کرت: ”او هُداوند! وتی زَهمان بکَشّێن؟“
ایسّایا گوَشت: ”منی بادشاهی دنیایی بادشاهیے نهاِنت. اگن منی بادشاهی دنیایی بادشاهیے بوتێن، منی هِزمتکاران جنْگ کرتگاَت که من یَهودیانی دستا مکپان. بله منی بادشاهی دنیایی بادشاهیے نهاِنت.“
شئیتانئے دێما بۆشتێت و وتی باوَرا مُهر و مُهکم بدارێت. بزانێت که همے پئیمێن سکّی و سۆری جهانئے اے دگه جاگهان هم شمئے براتانی سرا بئیگا اِنت.
بله ما که رۆچئے چُکّ اێن، ما هُژّار ببێن، ایمان و مِهرا چۆ سێنَگپۆشا ببندێن و نجاتئے اُمێتا چۆ جنگی کُلاها سرا بکنێن.
هما دمانا، ایسّائے همراهان یکّێا وتی زَهم کَشّت و مسترێن دینی پێشوائے نئوکرئے گۆشی سِست.
گڑا گوَشتی: ”بله نون چه شما اگن کَسێئے کِرّا زَرتورَگ و پێلک هست، گۆن وت بزوریت و آییئے کِرّا که زَهم نێست، وتی کباها بها بکنت و زَهمے بها بگیپت،