16 تنتنا شمئے مات و پت، برات و سیاد و دۆست، شمارا گراێننت و لهتێنا کۆشارێننت.
پت گۆن چُکّا ناتِپاکَ بیت و چُکّ گۆن پتا، جنکّ چه ماتا جِتا بیت و مات چه جنکّا، وَسّیگ گۆن نِشارا ناتِپاکَ بیت و نِشار گۆن وَسّیگا.“
وهدے گوَرانڈا پنچمی مُهر پَچ کرت، من کُربانجاهئے چێرا همایانی اَرواه دیستنت که هُدائے هبر و هما شاهدیئے سئوَبا کُشگ بوتگاَتنت که آیان برجاه داشتگ.
مئے برات، گوَرانڈئے هۆن و وتی شاهدیئے لبزئے سئوَبا، بُهتام جنۆکئے سرا بالادست بوتگاَنت. مرکئے دێما آیان وتی ساهئے هچّ پرواه نکرتگ.
منَ زانان تئو کجا جَهمنند ائے، همۆدا که شئیتانئے تَهت اِنت، بله تئو منی نام مُهر داشتگ. تئو منی وپادارێن شاهد، اَنْتیپاسئے وهدا هم منی سرا باوَر کنگا اِنکار نکرت، هما اَنْتیپاس که شمئے نیاما کُشگ بوت، همۆدا که شئیتان جَهمنند اِنت.
آییا یوهَنّائے برات آکوب گپت و زَهمکۆش کرت.
هما وهدا که اِسْتیپانا سِنگسار کنگا اَتنت، اِسْتیپان دْوا کنانا گوَشگا اَت: ”او هُداوندێن ایسّا! په منی نَدریگێن ساهئے زورگا رزامند باتئے.“
برات وتی براتا درۆهیت و کۆشارێنیت و پت وتی چُکّا، چُکّ چه وتی پت و ماتا یاگیَ بنت و آیانَ کۆشارێننت.
برات وتی براتا دْرۆهیت و کۆشارێنیت و پت وتی چُکّا، چُکّ چه وتی پت و ماتا یاگیَ بنت و آیانَ کۆشارێننت.
چێا که من شمارا اَنچێن هبرانی زانتکاریا دئیان که هچّ دژمنے شمئے دێما مهاۆشتیت و شمئے هبران پرۆشت مکنت.
سجّهێن مردم په منی نامئے سئوَبا چه شما نپْرتَ کننت،