45 همے وهدا که سجّهێن مردم گۆش دارگا اَتنت، ایسّایا گۆن مریدان گوَشت:
بله هما که گناهَ کنت، مهلوکئے دێما مَلامت کنگ ببیت، تانکه اے دگه مردم اِبرَت بگرَنت.
ایسّایا، سجّهێن مهلوک و مرید لۆٹتنت و گوَشتی: ”اگن کَسے لۆٹیت منی رَندگیریا بکنت، باید اِنت وتی دلئے سجّهێن لۆٹ و واهگان یله بدنت و په ساهئے نَدر کنگا، وتی جندئے سَلیبا بَڈّا بکنت و منی راها گام بجنت.
ایسّایا مردم وتی کِرّا لۆٹت و گوَشتنت: ”گۆش بدارێت و سرپد ببێت.
نون اگن داوود، مَسیها وتی هُداوندَ گوَشیت، گڑا مَسیه چۆن آییئے چُکّ بوتَ کنت؟“