38 آ مُردگانی هُدا نهاِنت، زندگێنانی هُدا اِنت، چێا که آییئے گوَرا، سجّهێن زندگ اَنت.“
کمّێن وهدێا رَند، جهان دگه رندے منا نگندیت، بله شما منا گندێت. من زندگ آن، پمێشکا شما هم زندگَ مانێت.
رندا پرێشتگا منا زِنداپئے کئور پێش داشت که چۆ بلۆرا ساپ اَت. چه هُدا و گوَرانڈئے تَهتا در آیگا اِنت و
اَنچۆ که نمیرانێن پتا منا رئوان دات و من آییئے برکتا زندگ آن، همے پئیما هرکَس که منی جسم و جانا بوارت، منی برکتا زندگَ مانیت.
من آن، اِبراهێمئے هُدا، اِساکئے هُدا و آکوبئے هُدا؟ بزان آ، مُردگانی هُدا نهاِنت، زندگێنانی هُدا اِنت.“
بزان آ، مُردگانی هُدا نهاِنت، زندگێنانی هُدا اِنت. شما باز رَد وارتگ.“
چه شَریَتئے زانۆگران لهتێنا گوَشت: ”او استاد، تئو شَرّ گوَشت.“