13 اَناگت، چه آسمانی پرێشتگانی لشکرا رُمبے آ پرێشتگئے کِرّا آتک و هُدااِش سِپَت و سَنا کرت:
پدا من چارت و اِشکت که بازێن پرێشتگێئے تئوار اِنت. اے لکّانی لکّ اَتنت، هزارانی هزار. تَهتئے چپّ و چاگردا اَتنت، سَهدار و کماشانی چاگردا.
او آییئے سجّهێن پرێشتگان! آییا ستا کنێت. او آییئے سجّهێن آسمانی لشکران! آییا ستا کنێت.
آسئے کئورے تچگا اَت و چه آییئے بارگاها در آیگا اَت. هزارانی هزار آییئے هِزمتا اَت و لَکّانی لَکّ آییئے دێما اۆشتاتگاَت. دیوان په دادرَسیا نِشت و کتاب پَچ بوتنت.
همے پئیما من شمارا گوَشان، اگن یکّ گُنهکارے چه وتی گناهان تئوبه بکنت و هُدائے راها بیئیت، هُدائے پرێشتگانی بارگاها جشن و شادهی گِرگَ بیت.“
هُدائے اَرّابه هزارانی هزار و لکّانی لکّ اَنت، هُداوند چه سینائے کۆها وتی پاکێن جاگها آتکگ.
وابے دیستی تَه پَدانکے که یکّ سَرے زمینا اِنتی و دومی سَر آسمانا و هُدائے پرێشتگ سرَ کپنت و اێرَ کپنت.
په آیان پَدَّر بوتگ که وهدے هبرا اَتنت وتی هِزمتا نکنگا اَتنت، شمئے هِزمتا کنگا اَتنت. نون گۆن پاکێن روهئے زۆرا دگه مردمان اے وشّێن مِستاگ په شما رسێنتگ، هما پاکێن روه که چه آسمانا دێم دئیگ بوتگ. په اے وشّێن مِستاگئے زانگا پرێشتگ هم دلمانگ اَنت.
اِشیئے پَجّاه آرگئے نشانی اِش اِنت که شما کاهدانێئے تها، مان گُدێا پێتکگێن نُنُّکے گندێت.“
”شان و شئوکت بُرزێن اَرشئے هُدایا بات و زمینئے سرا سُهل و اێمنی په هما مردمان بات که هُدا چه آیان وشّ و وَشنۆد اِنت.“
بێشَکّ هُدادۆستیا مزنێن رازے مان: آ، اِنسانێئے شکل و درۆشما زاهر بوت، پاکێن روها آییئے راستی سابِت کرت، پرێشتگان آ دیست، کئومانی نیاما آییئے جار جنَگ بوت، دنیائے تها آییئے سرا ایمانِش آورت، آ، پُرشئوکتێن اَرشا برگ بوت.