4 گڑا په دْرِکّے دێما شت و مزنێن درچکێئے سرا سر کپت تان آییا بگندیت، چێا که ایسّا چه همے راها گوَزگا اَت.
بله چه مردمانی بازێن مُچّیا، آیان لۆگئے تۆکا آتک نکرت. پمێشکا، نادْراهِش زرت، لۆگئے سرا سر کپتنت و نادْراهِش گۆن تَهتا چه بانئے سرا جَهلاد، ایسّائے دێما اێر دات.
آیانی انگوری گۆن ترۆنگلا زئوال کرتنت و انجیرانی درچک، گۆن هار و توپّانان.
گوَشتی: ”اگن شمئے باور اَرزُنێئے کِساسا هم ببیت، شما تودئے اے درچکا هُکم کرتَ کنێت که ’وتا چه بُنا بگوَج و برئو زِرئے تها برُد و بسَبز‘. آ وهدا، درچک شمئے هُکما مَنّیت.
آییا لۆٹت بچارێت ایسّا چۆنێنے، بله مردمانی مُچّی مێڑی باز اَت و آییئے جند پَٹَکّ و لُککَدّے اَت. پمێشکا دیستی نکرت.
وهدے ایسّا هما جاگها رَست، بُرزا چارت و گوَشتی: ”او زَکّا! زوتّ جَهلا اێر کپ، که مرۆچی من تئیی مهمان آن.“