35 وهدے ایسّا اَریهائے شهرئے نزّیکّا رَست، کۆرے دیستی که راهئے سرا نِشتگ و پِنڈگا اَت.
رَندا، همساهگ و اے دگه مردم که آ مردِش چه پنڈۆگریئے رۆچان پَجّاهَ آورت، گوَشگا لگّتنت: ”اے هما نهاِنت که نِشتگاَت و پِنڈگا اَت؟“
ایسّا اَریهایا آتک و چه شهرئے نیاما گوَزگا اَت.
هما وهدا، لهتێن مردم یکّ پێدائِشی لَنگێا آرگا اَت. مردمان اے لَنگ هر رۆچ، مزنێن پرستشگاهئے ”زێبا“ نامێن دَروازگئے دپا واپێنت تان چه پرستشگاهئے رئوۆکێن مردمان پِنڈگے بگیپت.
تُهمانی چَنڈگئے وهدا کَمُّکے تُهم راهئے سرا رِتک و بالی مُرگان چِت و وارتنت.
وهدے کۆرا مهلوک و مُچّیئے تئوار اِشکت، جُستی کرت: ”چے بئیگا اِنت؟“