20 تئو هُدائے هُکمانَ زانئے: ’زِنا مکن، هۆن مکن، دُزّی مکن، درۆگێن شاهدی مدئے، وتی پت و ماتا اِزّت بدئے.‘“
پرچا که ”زنا مکن“، ”هۆن مکن“، ”دُزّی مکن“، ”تَماه مکن“ و آ دگه هُکم گۆن همے هبرا گوَنڈ گِرگَ بنت: ”گۆن وتی همساهگا وتی جندئے پئیما مِهر بکن.“
پرچا که هچکَس چه شَریَتئے کار بندگا هُدائے دێما پهرێزکار زانگَ نبیت، چێا که شَریَت مردما سرپدَ کنت که گناه چێے.
ایسّایا گوَشت: ”تئو منا ’نێکێن‘ په چے گوَشئے؟ اَبێد چه هُدایا کَسّ نێک نهاِنت.
آییا گوَشت: ”من چه کسانیا اے سجّهێن هُکم برجاه داشتگاَنت.“