2 گوَشتی: ”شهرێا، یکّ کازیے هستاَت که آییا نه چه هُدایا تُرست و نه مردمانی پرواهیَ کرت.
تان لهتێن وهدا، کازیا جنۆزامئے پریاتئے نێمگا هچّ دلگۆشَ نکرت، بله رَندا دلا هئیالی کرت که ’راست اِنت، منا نه هُدائے تُرس اِنت و نه مردمانی پرواه.
هما شهرا، جنۆزامے هم هستاَت که هروهد کازیئے کِرّا آتک و مِنّتوار اَت که آییئے هَکّا چه دئینکارا بگیپت.
نون باگئے هُدابندا وتی دلا پِگر کرت که ’چۆن بکنان؟‘ اے رندا، وتی دۆستێن چُکّا راهَ دئیان، بلکێن آییئے روا بدارنت.