8 گۆن آییا نگوَشیت: ’پێسرا په من ورگ اَڈّ کن، تان من نئوارتگ تئو منی هِزمتا بۆشت، وهدے من هلاس کرت گڑا تئو بوَر؟‘
بَهتاور اَنت هما هِزمتکار که آیانی هُدابُندَ کئیت و گندیت آگه و هُژّار اَنت. باور کنێت هُدابُند وت په آیانی هِزمتا لانکَ بندیت، آیانَ نندارێنیت و ورگ دێما دنت.
وهدے ایسُّپا دیست که بِنیامین گۆن اِنت، وتی لۆگئے پێشکاری گوَشت: ”اے مردمان منی لۆگا بیار. پَس و کۆش کن و ورگے تئیار کن که اے مردم سُبارگا منی کِرّا اَنت.“
چه شما آ کَس کئے اِنت که آییئے هِزمتکار چه ڈگارانی نَنگار کنگ، رمگئے چارێنگ و کارئے هلاس کنگا بیئیت، واهند آییا بگوَشیت: ’زوتّ بیا و بنند و ورگ بوَر؟‘
هُدابُند، وتی هِزمتکارئے شُگر و مِنّتا گیپت که ’تئو منی هُکم مَنّتگ؟‘ نه، هچبر.
ایسّا چه ورگئے سرا پاد آتک، وتی کَباهی کشّت و لانکیگے سْرێنا بستی.