7 چه شما آ کَس کئے اِنت که آییئے هِزمتکار چه ڈگارانی نَنگار کنگ، رمگئے چارێنگ و کارئے هلاس کنگا بیئیت، واهند آییا بگوَشیت: ’زوتّ بیا و بنند و ورگ بوَر؟‘
گۆن آیان گوَشتی: ”اگن چه شما کَسێا مێشے هست و شَبَّتئے رۆچا چاتێا بکپیت، هما دمانا مێشا چه چاتا درَ نکنت؟
هُداوندێن ایسّایا آییئے پَسّئوا درّاێنت: ”او شَتَلکارێن ریاکاران! چه شما هچکَس شَبَّتئے رۆچا وتی هر و گۆکان چه وتی بَنجاهانَ نبۆجیت و ڈنّا په آپ دئیگا نبارت؟
گڑا ایسّایا دێم گۆن آیان تَرّێنت و گوَشتی: ”چه شما کئے اِنت که آییئے چُکّ یا گۆک شَبَّتئے رۆچا چاتا بکپیت و آییا هما دمانا چه چاتا در مکنت؟“
گوَشتی: ”اگن شمئے باور اَرزُنێئے کِساسا هم ببیت، شما تودئے اے درچکا هُکم کرتَ کنێت که ’وتا چه بُنا بگوَج و برئو زِرئے تها برُد و بسَبز‘. آ وهدا، درچک شمئے هُکما مَنّیت.
گۆن آییا نگوَشیت: ’پێسرا په من ورگ اَڈّ کن، تان من نئوارتگ تئو منی هِزمتا بۆشت، وهدے من هلاس کرت گڑا تئو بوَر؟‘
هما ڈئولا که نوهئے باریگا بوتگ، انسانئے چُکّئے رۆچ هم اَنچُشَ بیت.