29 بله اِبراهێما گوَشت: ’آیانی کِرّا موسّا و نبیانی کتاب هستاَنت. آیان بواننت و هبرانِش گۆش بدارنت.‘
چێا که چه کوَهنێن زمانگان، هر شهرا موسّائے شَریَتئے جار پِرّێنۆکێن مردم بوتگاَنت که هر شَبَّتئے رۆچا مردمِش کَنیسَهانی تها وانێنتگاَنت.“
رَندا ایسّایا وتی بارئوا، موسّا و سجّهێن نبیانی پاکێن کتابانی تها، هرچے که نبیسگ بوتگاَت، آ سرپد کرتنت.
تئورات و سجّهێن نبیانی باریگ، تان یَهیائے وهدا اَت. نون رَندا، هُدائے بادشاهیئے مِستاگ دئیگَ بیت و هرکَس جُهدَ کنت وتی راها دێم په آییا در بگێجیت.
اِشئیا نبیئے کتابِش آییئے دستا دات. اَنچُش که آییا پَچ کرت، چمّی په هما بهرا کپت که گوَشیت:
منا بگوشێت، شما که شَریَتئے پابند بئیگَ لۆٹێت، نزانێت که شَریَت چے گوَشیت؟