18 نون وتی پتئے کِرّا پِرَ ترّان و آییا گوَشان: او منی پت! من تئیی و آسمانئے هُدائے گُنهکار آن و
چُکّا گوَشت: ’او منی پت! من تئیی و آسمانئے هُدائے گُنهکار آن و نونَ نکرزان که تئیی چُکّ گوَشگ ببان.‘
بله هما مالیاتگیر دور اۆشتاتگاَت و آسمانی چارت هم نکرت. دستی وتی سێنَگا جت و پِریات کنانا گوَشتی: ’او هُدا! ترا منی سرا بَزّگ بات که گُنهکارے آن.‘
چیا که اگن شما مردمانی گناه و مئیاران ببَکشێت، گڑا شمئے آسمانی پت شمئے گناه و مئیاران هم بَکشیت،
او هُداوند! په وتی نامئیگی منی گناه و مئیاران ببَکش، چیا که مزن اَنت.
شما اے ڈئولا دْوا بلۆٹێت: ’او مئے پت، که بُرزێن آسمانا ائے! تئیی نام شرپدار بات.
وتی گناهانی پشۆمانیاِش زاهر کرت و یَهیایا اُردُنئے کئورا پاکشۆدی داتنت.
شما که رَدکار اێت، اَنگت وتی چُکّان شَرّێن چیزّانی دئیگا زانێت. گڑا شمئے آسمانی پت چینکدر شرترَ زانت که وتی لۆٹۆکێن چُکّان وشّێن چیزّ بدنت.
ایسّایا گوَشت: ”هروهد دْوا کنێت، اے ڈئولا بگوَشێت: ’او پت! تئیی نام شرپدار بات. تئیی بادشاهی بیایات.
همے هُکمئے مانا، که درچکئے بُنڈ گۆن ونڈال و ریشَّگان پَشت گێجگ ببیت، اِش اِنت که وهدے تئو پَجّاهَ کارئے که اَسلی بادشاه اَرشا نِشتگ، تئیی بادشاهی پدا ترا دئیگَ بیت.
وهدے هۆشی کرت و زانتی، گۆن وت گوَشتی: ’منی پتئے بازێن نئوکر و کاردارا لاپئے سێرا وراکَ رسیت و من اِدا شُدا مَرک آن.
چ. منا وتی هِزمتکارانی ڈئولا یکّ هِزمتکارے بکن.‘