Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




لوکا 12:17 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

17 نون وتی دلا پِگری کرت که ’چے بکنان؟ منا په اِشانی اَمبار کنگا جاگه نێست.‘

Gade chapit la Kopi




لوکا 12:17
23 Referans Kwoze  

کَسے که چه تئو لۆٹیت، آییا بدئے و اگن یکّے وامَ لۆٹیت، چَک و پَد مبئے.


ما مِهر اے پئیما پَجّاه آورت، چێا که مَسیها وتی جان، په مئیگی نَدر کرت، تانکه ما هم وتی جانا په براتان نَدر بکنێن.


هُدائے پَلگارتگێن مردمانی هاجتان پوره کنگا شریکدار ببێت و وتی لۆگئے دروازگا په دَرامدانی مهمانداریا پَچ بکنێت.


آ چه جێلا در کرتنت و گوَشتی: ”او واجهان! من په وتی رَکّگا چے بکنان؟“


بادشاها گوَشت: ’شاباش، او شَرّێن گُلام! نون پمێشکا که تئو گۆن کمّێن بُنمالا تچک و راست بوتگئے، من ترا وتی مُلکئے ده شهرئے هاکمَ کنان.‘


وهدے ایسّایا آییئے پَسّئو اِشکت، گوَشتی: ”ترا اَنگت یکّ کارے کنگی اِنت، وتی سجّهێن مال و هستیا بها کن و زَرّان گریب و نێزگارێن مردمانی سرا بهر کن، اے پئیما ترا آسمانی گنجے رسیت. گڑا بیا و منی رَندگیریا بکن.“


شمارا گوَشان که دنیائے اے بێوپاێن مالا په شَرّێن دۆستانی شۆهاز کنگا کار بندێت، تانکه وهدے اے مالَ هَلّیت، شمارا اَبدمانێن جهانا وشّاتک بکننت.


هما مردم که اے دنیایا هستۆمند اَنت، آیان هُکم بدئے که گُروناک مبێت و وتی اُمێتا گۆن وتی مال و هستیا مبندێت که مال و هستیَ کئیت و رئوت. وتی اُمێتا هُدائے سرا ببندێت که گۆن دَسپَچی مارا اَلکاپ و پراوانێن زندے دنت.


وهدے مردمان اے هبر اِشکتنت، باز دل پَدَرد بوتنت و گۆن پِتْرُس و آ دگه کاسِدان گوَشتِش: ”او براتان! ما چۆن بکنێن؟“


هسابدارا وتی دلا جێڑت: ’نون چۆن بکنان که منی واهند منا چه کارا در کنگا اِنت، بَرد و کۆڈال من جتَ نکنان، پِنڈگا هم منا لَجّ کنت.


وتی مال و مِلکتا بها کنێت و نێزگارانی سرا بهر کنێت. په وت اَنچێن زَرتورَگ اَڈّ بکنێت که هچبر کوَهن مبنت، نهَلّگی و اَبدمانێن آسمانی گنجے اَمبار کنێت که نه دُزّ آییا بارت و نه وَرۆک و رَمێز آییا وارت.


پمێشکا په وَرد و وراکئے شۆهازا وتا دلسیاه مکنێت.


ایسّایا گۆن وتی مریدان گوَشت: ”پمێشکا شمارا گوَشان که په وتی زِندا پرێشان و دِلتپرکه مبێت که ’چے بوَرێن؟‘ نه په وتی جسم و جانا که ’چے بپۆشێن؟‘


گڑا چه درونئے چیزّان هئیرات بدئیێت تان سجّهێن چیزّ په شما پاک و سَلّه ببنت.


چه شَریَتئے کازیان یکّے، ایسّائے کِرّا آتک و په آییئے چَکّاسا جُستی کرت: ”او استاد! من چۆن بکنان که نمیرانێن زِندئے واهند ببان؟“


آییا پَسّئو دات: ”اگن کَسێا دو جامگ هست، یکّێا هما کَسا بدنت که آییا هچّ نێست و اگن کَسێئے کِرّا وَرد و وراک هست، آیان هم بهر بکنت.“


گڑا آ وت‌مان‌وت هبر کنگا لگّتنت: ”واجه پمێشکا چُشَ گوَشیت که ما نان گۆن وت نئیاورتگ.“


آییا یکّ مِسالے دات و گوَشتی: ”یکّ هستۆمندێن زمیندارے هست‌اَت که آییا چه وتی ڈگار و کِشاران بازێن دَهل و رَسَدے رَست.


گڑا گۆن وت گوَشتی: ’نون زانتُن چے بکنان. وتی اَمبارانَ کرۆجان و هرابَ کنان و اِشانی جاگها مسترێن اَمبارَ بندان و سجّهێن دان و مالان همۆدا اَمبارَ کنان.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite