لوکا 11:4 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁴ مئے گناه و رَدیان ببَکش، اَنچُش که ما وتی سجّهێن دئینکارانَ بَکشێن. مارا آزمائِش و چَکّاسا دئور مدئے.‘“

لوکا 11:4 Referans Kwoze

مَتّا 26:41

هُژّار بێت و دْوا کنێت تانکه آزمائِش و چَکّاسا مکپێت. روه، تئیار و مُرادیگ اِنت، بله جسم نِزۆر و ناتوان.“

مَتّا 18:35

نون اگن شما وتی براتا په دل مبکشێت، منی آسمانی پت هم گۆن شما همے ڈئولا کنت.“

آکوب 2:13

چێا که آ مردم که مِهر و رهمَ نکننت، آیانی دادرسی په بێرَهمیَ بیت. بله مِهر و رهم، دادرسیئے سرا بالادست و سۆبێنَ بیت.

په تیموتاووسا پولُسئے دومی کاگد 4:18

هُداوند منا چه هر پئیمێن شِرّ و بَدا رکّێنیت و منا په سلامتی وتی آسمانی بادشاهیا سرَ کنت. آییئے شان و شئوکت برجاه بات، اَبد تان اَبد. اَنچُش بات. آمین.

په تِسالونیکیان پولُسئے دومی کاگد 3:3

بله هُداوند وتی کئولئے سرا اۆشتاتگ و شمارا مُهر و مهکمَ کنت و چه شِرّ و شئیتانا دورَ داریت.

یوهَنّا 17:15

اے دْوایا نکنان که اِشان چه دنیایا ببر، دْوا کنان که اِشان چه شِرّ و شئیتانا دور بدار.

لوکا 22:46

گوَشتی: ”په چے وپتگێت؟ پاد آێت، دْوا کنێت که چَکّاسا مکپێت.“

لوکا 8:13

ڈَل و ڈۆکێن زمینئے رِتکگێن تُهمانی مانا، هما مردم اَنت که هُدائے هبرانَ اِشکننت و په گَل و وشّیَ مَنّنت، بله هُدائے هبر، آیانی دلا ریشّگ و وَنڈالَ نجننت، تان کَمُّکے وهدا رَند، آیانی باور کمَّ بیت و آزمائِش و چَکّاسئے وهدا پُشتا کِنزنت و چه راها ٹَگلنت.

دانیال 9:19

او هُداوند! گۆش دار. او هُداوند! پهلّ کن. او هُداوند! دلگۆش کن و کُمکّ کن. او منی هُدا! په وتیگی بچار، دێر مکن چێا که تئیی شهر و کئوم گۆن تئیی ناما تئوار کنگَ بنت.“

زَبور 25:18

منی رنج و سکّیان بچار و سجّهێن گناهانُن ببَکش.

اِلهام 3:10

تئو منی هُکم منِّتگ و سبر و اۆپار کرتگ، پمێشکا من هم ترا چه دادرَسیئے ساهتا رَکّێنان که په زمینئے سرا نِشتگێنانی چَکّاسگا سجّهێن دنیایا آیگی اِنت.

اِلهام 2:10

چه آیۆکێن آزاران متُرس. بچار، شئیتان چه شما لهتێنا په شمئے چکّاسگا زندانا کنت و تئو تان ده رۆچا آزار دئیگَ بئے. تان مرکئے ساهتا وپادار بئے و من ترا زِندئے تاجا دئیان.

زَبور 121:7

هُداوند ترا چه هر بدیا دورَ داریت، تئیی زِندئے نِگهپان اِنت،

زَبور 25:11

او هُداوند! په وتی نامئیگی منی گناه و مئیاران ببَکش، چیا که مزن اَنت.

پێدایش 48:16

هما پرێشتگ که منا چه هر تاوانا رَکّێنتگی، اے چُکّان برکت بدئیات. اے منی نامئے سرا و منی پت و پیرُکئے نامئے سرا بزان اِبراهێم و اِساکئے ناما زانَگ باتنت و زمینئے سرا سکّ باز باتنت.“

لوکا 11:5

گڑا ایسّایا گوَشت: ”چه شما یکّے، اگن شپنێما وتی سَنگتئے لۆگا برئوت و بگوَشیت: ’او برات! منا سئے نان په بدل بدئے،

لوکا 13:4

گُمانَ کنێت هما هژدهێن مردم که سیلوهائے بُرج آیانی سرا کپت و مُرتنت، چه اورشَلیمئے آ دگه سجّهێن مردمان رَدکارتر اَتنت؟