8 هر شهرێا که رئوێت و آ شهرئے مردم شمارا وشّاتکَ کننت، گڑا هرچے که په ورگا کارنت، بوَرێت.
هرکَس شمارا وشّاتک بگوَشیت و شرپ بدنت، منا شرپَ دنت و هما که منا شرپَ دنت، آ هماییا شرپَ دنت که منا راهی داتگ.
شمارا راستێنَ گوَشان، هرکَس که منی راه داتگێنا وشّاتکَ کنت و شرپَ دنت، بزان منا شرپَ دنت. و هرکَس که منا وشّاتکَ کنت و شرپَ دنت، بزان منی دێم دئیۆکا شرپَ دنت.“
بله اگن شهرێا شتێت که آ شهرئے مردمان شمارا وشّاتک نکرت، گڑا چه اۆدا در بیاێت و هما شهرئے رَهسران هرکَسا که گندێت، آیان بگوَشێت:
گۆن مریدان گوَشتی: ”هرکَس که په منی نامئیگی اے کَسانێن چُکّا گۆن وشواهگی بزوریت و وتی گوَرا بداریت، بزان آییا منا زرتگ و مَنِّتگ. هرکَس که منا بمَنّیت هما هُدایا مَنّیت که منا راهی داتگ، چێا که چه شما، هما مستر اِنت که وتا چه سجّهێنان کَسترَ زانت.“