26 ایسّایا پَسّئو دات: ”شَریَتا چے نبشته اِنت، چه آییئے وانگا تئو چے سرپدَ بئے؟“
نونَ زانێن، شَریَت هر چے که گوَشیت په هما مردمان اِنت که شَریَتئے ساهگا اَنت، تان سجّهێن دپ بند ببنت و سَرجمێن دنیا هُدائے بارگاها مئیاریگ ببیت.
هما پاکی و پَلگاری که چه شَریَتا کئیت، آییئے بارئوا موسّا چُشَ نِبیسیت: ”هرکَس که اے هُکمانی سرا کارَ کنت گۆن اِشانی دارگا زِندگَ مانیت.“
چه شَریَتئے کازیان یکّے، ایسّائے کِرّا آتک و په آییئے چَکّاسا جُستی کرت: ”او استاد! من چۆن بکنان که نمیرانێن زِندئے واهند ببان؟“
آییا پَسّئو دات: ”وتی هُداوندێن هُدایا، په دل، گۆن سجّهێن جان و ساه، گۆن سجّهێن وس و واک و گۆن سجّهێن پَهم و پِگرا، دۆست بدار و همساهگا هم وتی جندئے پئیما مِهر بکن.“