25 چه شَریَتئے کازیان یکّے، ایسّائے کِرّا آتک و په آییئے چَکّاسا جُستی کرت: ”او استاد! من چۆن بکنان که نمیرانێن زِندئے واهند ببان؟“
چه سرداران یکّێا جُست کرت: ”او نێکێن استاد! من چۆن بکنان که نمیرانێن زِندئے واهند ببان؟“
اگن میراس شَریَتئے بُنیادا اِنت، گڑا بزان کئولئے بُنیادا نهاِنت، بله هُدایا چه وتی رهمتا اے میراس اِبراهێمارا کئولئے بُنیادا داتگ.
بله پَریسی و شَریَتئے کازیان چه یَهیائے دستا پاکشۆدی نگپت و هُدائے لۆٹ و واهگِش په وت نمَنّت.
وهدے ایسّایا وتی راه گپت و شت، یکّ مردے تچانا آتک، کۆنڈان کپت و جُستی کرت: ”او نێکێن استاد! من چۆن بکنان که نمیرانێن زِندئے واهند ببان؟“
چه شَریَتئے زانۆگران یکّے، آیانی اے هبران گۆش دارگا اَت و آییا مارِت که ایسّا شَرّ پَسّئو دئیگا اِنت، نزّیکّا آتک و جُستی کرت: ”شَریَتئے مسترێن هُکم کجام اِنت؟“
من شمارا گوَشان، بازێن پئیگمبر و بادشاهانی واهگ و مُراد همے بوتگ که هرچے شما گِندگا اێت آیان هم بدیستێن، بله ندیستِش و هرچے شما اِشکنگا اێت آیان هم بِشکُتێن بله نهاِشکتِش.“
ایسّایا پَسّئو دات: ”شَریَتا چے نبشته اِنت، چه آییئے وانگا تئو چے سرپدَ بئے؟“
آیان اے هبر پمێشکا کرت که ایسّایا داما دئور بدئینت و ایسّا اَنچێن هبرے بکنت که مئیاربار ببیت، بله ایسّا جَهل بوت و گۆن لَنکُکا زمینئے سرا چیزّے نبیسگا لگّت.
ایسّایا پَسّئو دات: ”موسّایا شمارا چے هُکم کرتگ؟“