77 تئو آییئے کئوما اے زانتا دئیئے که گۆن آیانی گناهانی پهِلّیا، هُدا آیانَ رَکّێنیت.
سجّهێن پئیگمبر، ایسّائے بارئوا گواهیَ دئینت، هرکَس آییئے سرا ایمان بیاریت، گناهی آییئے ناما بَکشگَ بنت.“
وتی راستێن نێمگا نادێنت و سرۆک و رَکّێنۆک کرت، تانکه اِسراییلئے کئوما تئوبه و گناهانی پهِلّیئے مۆه برسیت.
پِتْرُسا گۆن آیان گوَشت: ”چه وتی گناهان پشۆمان ببێت و تئوبه بکنێت و چه شما هرکَس ایسّا مَسیهئے ناما پاکشۆدی بکنت، تانکه هُدا شمئے گناهان ببَکشیت. آ وهدا شمارا هُدائے پاکێن روه، تُهپه و ٹێکیَ رسیت.
نون چه وتی گناهان پشۆمان ببێت و تئوبه بکنێت و دێم په هُدایا واتَرّ بکنێت تانکه شمئے گناه و مئیار شۆدگ ببنت،
من اے چیزّ دیستگ و گواهیَ دئیان که آ هُدائے چُکّ اِنت.“
دومی رۆچا، وهدے یَهیایا دیست که ایسّا دێم په من پێداک اِنت، گوَشتی: ”بچارێت! اِش اِنت هُدائے هما گوَرانڈ که جهانئے گناهانَ شۆدیت و دورَ کنت.
جهانئے سجّهێن مردم چه هُدائے نێمگا رَکّێنگ و رَستگاریَ گندنت.“
یَهیا، اُردُنئے کئورئے دوێن پهناتان هر جاگهَ شت و هُدائے کُلئوی په مردمانَ رَسێنت و گوَشتی: ”چه وتی گناهان پشۆمان ببێت، تئوبه بکنێت و پاکشۆدی بکنێت که بَکشگَ بێت.“
هُدایا آ پێش کرت تان چه باورئے راها گۆن وتی هۆنا هما کُربانیگ ببیت که گناهانَ بَکشیت. اے کاری په وتی اَدلئے پێش دارگا کرت، پرچا که گۆن وتی هُدایی اۆپارا چه پێسریگێن گناهان سر گوَستگاَت.
گوَشتی: ”یَهیائے پاکشۆدی، گناهانی پشۆمانیئے پاکشۆدی اَت. یَهیایا وت گۆن مردمان گوَشتگاَت: ’هما کَسے که چه من و رَندَ کئیت، بزان ایسّا، شما هماییئے سرا باور کنێت.‘“