66 هرکَسا که اے هال اِشکت وتی دل و هئیالا چُش گوَشتی: ”بارێن، اے چُکّ چۆنێن مردمے بیت؟“ چێا که هُداوندئے دست گۆن آییا گۆن اَت.
هُداوندئے دست گۆن آیان گۆن اَت، پمێشکا بازێنے باوَرمند بوت و چه وتی کار و راهان، دێم په هُداوندا آتک.
ایسّا گۆن آیان پدا ناسِرَها شت و آیانی سجّهێن هبری گپت و مَنِّتنت. آییئے ماتا اے سجّهێن هبر، وتی دلا داشتنت.
بله مَریما اے سجّهێن هبر، وتی دلا داشتنت و اِشانی سرا باز پِگر و هئیالیَ کرت.
هُداوند گۆن ایسُّپا گۆن اَت، پمێشکا ایسُّپ هر کارا کامیاب اَت و وتی مِسری واجهئے لۆگا جَهمنند اَت.
”منی اے هبران په شَرّی دلگۆش کنێت، انسانئے چُکّ گۆن دَگا و درۆهگ مردمانی دستا دئیگَ بیت.“
آ چُکّ، رُدان و زۆرمند بئیان اَت. چه زانت و زانگا سررێچ اَت و هُدائے رهمتی گۆن اَت.
آ چُکّ، رُدان و مان پاکێن روها زۆرمند بئیان اَت. چه بنی اِسراییلیانی نیاما زاهر بئیگا پێسر، گیابانانَ مَنت.
من تئیی هبر وتی دلا اَمبار کرتگاَنت که تئیی هلاپا گناه مکنان.
منی دست گۆن آییا گۆنَ بیت و منی باسکی زۆرمندَ کنت.
برات گۆن ایسُّپا هَسَدّیگ اَتنت، بله پتئے هئیال مُدام گۆن ایسُّپئے واب و هبران اَت.
تئیی دست هما مردئے سرا بات که تئیی راستێن نێمگا اِنت، هما انسانئے چُکّئے سرا که تئو په وت رۆدێنت و زۆرمند کرت.