53 شدیگ، گۆن وشّێن چیزّان سێرلاپ و سێرێنی دست هۆرک و هالیگ رهادگ کرتگاَنت.
بَهتاور اێت شما که انّون شدیگ اێت، چێا که سێرَ بێت. بَهتاور اێت شما که انّون گرێوان اێت، چێا که کَندانَ بێت.
ورناێن شێر مهتاج و شدیگَ بنت، بله هُداوندئے شۆهاز کنۆکان چه نێکیا هچ کمّیے نێست.
بله بَژن و اَپسۆز په شما که هستۆمند اێت، چێا که شمارا آرام و آسودگی رَستگ.
بَهتاور اَنت هما که هَکّ و اِنساپئے شدیگ و تُنّیگ اَنت، چێا که آ سێرَ بنت.
ایسّایا گوَشت: ”زِندئے نان من آن. هرکَس که منی کِرّا کئیت، هچبر شُدیگَ نبیت. هرکَس که منی سرا باوَرَ کنت، هچبر تُنّیگَ نبیت.
زُلم دیستگێنانی دادرسیا کنت و شدیگان وراکَ دنت. هُداوند بندیگان آزاتَ کنت،
آ وتی مِهر و رهمتانی یاتا کپتگ و په وتی هِزمتکارێن بنی اِسراییلی کئوما مهربان بوتگ،