32 چه اَزلا کَسّا هچبر نهاِشکتگ که یکّێا پێدائِشی کۆرے بینا کرتگ.
گِرۆکان جت، بُرزێن تئوار و گْرند بوت و اَنچێن بلاهێن زمینچَنڈے آتک که چه هما وهدا که انسان زمینئے سرا پێدا بوتگ، چُشێن زمینچَنڈے نبوتگ، اَنچێن زۆرمندێن زمینچَنڈے اَت.
اَنچُش که آییا بازێن وهدێا پێسر، چه وتی پاکێن نبیانی زبانا کئول داتگ.
ماشما زانێن که هُدا گُنهکارانی دْوایا گۆشَ نداریت، هماییئے دْوایا گۆشَ داریت که هُداتُرسے و هُدائے واهگانی سرا کارَ کنت.
اگن اے مرد چه هُدائے نێمگا مئیاتکێن، نتوانتی هچّ چُشێن کارے بکنت.“
آ دگران گوَشت: ”کَسێا که جِنّے پِر ببیت، اے ڈئولێن هبر کرتَ نکنت. جِنّ کۆران بینا کرتَ کنت؟“