14 شَبَّتئے رۆچ اَت که ایسّایا گِل اَڈّ کرتگاَت و آییئے چمّ رُژنا کرتگاَتنت.
آ مرد دْراه بوت، وتی نِپادی زرتنت و راه گپت. اے رۆچ شَبَّتئے رۆچ اَت.
یَهودیان ایسّائے آزار دئیگ بِندات کرت، چێا که آییا شَبَّتئے رۆچا چُشێن کارَ کرتنت.
شَبَّتئے رۆچے، ایسّا په وراکئے ورگا چه پَریسی سرۆکان یکّێئے لۆگا شتگاَت. اۆدئے مردم په دلگۆش آییا چارگا اَتنت که بارێن چے کنت؟
شَبَّتئے رۆچێا، ایسّا چه گندمی کِشارانی تۆکا گوَزگا اَت. آییئے مریدان راه رئواجکا چه آ کِشاران لهتێن هۆشگ سِست.
اے هبرا و رند، زمینا تُکّی جت و چه لِبزا گِلی اَڈّ کرت، کۆرئے چمّان پِری مُشت و
هما مرد که پێسرا کۆر اَت، پَریسیانی کِرّا برتِش.