3 ایسّائے براتان گۆن آییا گوَشت: ”اے جاها یله کن و یَهودیَها برئو تانکه تئیی مُرید هما کاران بگندنت که تئو کنئے.
ایسّا اَنگت گۆن مردمان هبرا اَت که آییئے مات و برات آتک و ڈنّا اۆشتاتنت. آیان گۆن ایسّایا هبر کنگی اَت.
چێا که براتان هم آییئے سرا ایمان نێستاَت.
آ وهدی، پِتْرُس گۆن آ دگه یازدهێنان پاد آتک و په بُرزتئواری گۆن آیان گوَشتی: ”او یَهودیان و اورشَلیمئے جَهمنندان! سرپد ببێت و منی هبران دلگۆش کنێت.
ایسّائے برات که ائییدا اورشَلیما شتنت، رندا آییئے جند هم همۆدا شت، بله مردمانی چمدیدا نَشُت، چێرُکایی شت.
همے وهدا ایسّائے مات و برات آییئے گِندگا آتکنت، بله چه مردمانی بازێن مُچّیا آییئے نزّیکّا آتکِش نکرت.
ایسّائے مات و برات آتک و ڈنّا اۆشتاتنت، کُلئو و پئیگامِش رئوان دات که ایسّا آیانی کِرّا بیئیت.
بیاێت نون کُشێن و چه اے چاتان یکّێا دئوریَ دئیێن، گوَشێن رسترێا وارتگ. گڑا چارێن که چه آییئے وابان چے درَ کئیت.“
وهدے آییئے سیاد و وارس سَهیگ بوتنت، آییئے برگا آتکنت، چێا که لهتێنا گوَشتگاَت که آ سار نهاِنت.
ایسّا و آییئے مُریدِش هم لۆٹتگاَتنت.
اے هبرانی اِشکنگا رند آییئے بازێن مُریدێا گوَشت: ”اے گرانێن هبرے، اِشیا کئے مَنِّتَ کنت؟“
چه اِد و رَند، بازێن مُریدێا ایسّا یله دات و نون آییئے همراه نبوتنت.
کَسے که نامداریَ لۆٹیت، چێرکایی کارَ نکنت. تئو که اے کارانَ کنئے، بِلّ که سجّهێن دنیا ترا بگندیت.“
ایسّااِش هال دات که ”تئیی مات و برات په تئیی گِندگا ڈنّا اۆشتاتگاَنت.“