10 ایسّائے برات که ائییدا اورشَلیما شتنت، رندا آییئے جند هم همۆدا شت، بله مردمانی چمدیدا نَشُت، چێرُکایی شت.
گۆش دارێت! من شمارا رئوانَ کنان، بله شما اَنچُشَ بێت که گُرکانی نیاما پَس. پمێشکا مارانی ڈئولا هُژّار و کپۆدرانی ڈئولا ساده ببێت.
بله وهد که آتک، هُدایا وتی چُکّ دێم دات. چُکّ اِنسانے بوت و چه پێدائِشا شَریَتئے رهبندانی چێرا اَت،
چه اِد و رند ایسّایا یَهودیانی نیاما تَرّ و گَردَ نکرت. گیابانئے نزّیکّا اِپراێم نامێن شهرێا شت و گۆن وتی مُریدان همۆدا داشتی.
چێا که براتان هم آییئے سرا ایمان نێستاَت.
ایسّائے براتان گۆن آییا گوَشت: ”اے جاها یله کن و یَهودیَها برئو تانکه تئیی مُرید هما کاران بگندنت که تئو کنئے.
ایسّایا گوَشت: ”انّون بِلّ که اَنچُش ببیت، اے پئیما هُدائے رَزایا سَرجمَ کنێن.“ گڑا آییا مَنِّت و ایسّایی پاکشۆدی دات.
او منی هُدا! اَرمانُن تئیی لۆٹ و واهگئے سَرجم کنگ اِنت، تئیی شَریَت منی دلا اِنت.“
او هُداوند! منا تئیی لۆگ سَکّ دۆست اِنت، تئیی شان و شئوکتئے جاگه.
ایسّا اَنگت گۆن مردمان هبرا اَت که آییئے مات و برات آتک و ڈنّا اۆشتاتنت. آیان گۆن ایسّایا هبر کنگی اَت.
وهدے آییئے سیاد و وارس سَهیگ بوتنت، آییئے برگا آتکنت، چێا که لهتێنا گوَشتگاَت که آ سار نهاِنت.
ایسّایا اے هبر گۆن آیان گوَشت و جَلیلئے دَمگا داشتی.