15 ایسّایا زانت که مردم منا په زۆر برَگ و بادشاه کنگَ لۆٹنت، پمێشکا پدا چه مردمان دور بوت و تهنا کۆها شت.
ایسّایا گوَشت: ”منی بادشاهی دنیایی بادشاهیے نهاِنت. اگن منی بادشاهی دنیایی بادشاهیے بوتێن، منی هِزمتکاران جنْگ کرتگاَت که من یَهودیانی دستا مکپان. بله منی بادشاهی دنیایی بادشاهیے نهاِنت.“
”مبارک بات، هما بادشاها که په هُداوندئے ناما کئیت! سُهل و آسودگی مان آسمانا و شان و شئوکت بُرزێن اَرشا.“
ایسّائے پێشرُمب و پدرُمبێن مردم، کوکّار کنانا گوَشگا اَتنت: ”هوشیانا، مبارک بات هما که په هُداوندئے ناما کئیت!
من مردمانی داتگێن ستا و اِزّتا نزوران.
گڑا ایسّا کۆهێئے سرا سر کپت و گۆن وتی مُریدان همۆدا نِشت.
مردمانی مزنێن مُچّیئے گِندگا رند، ایسّا کۆهێئے سرا سر کپت. وهدے بُرزگا نِشت، مرید هم آییئے کِرّا آتکنت.
اے دگه رۆچا، هما مردم که گوَرمئے آ دستا منتگاَتنت، سرپد بوتنت که چه هما بۆجیگا اَبێد که مُرید سوار بوتگاَتنت، دگه بۆجیگ اۆدا نبوتگ. ایسّا آ بۆجیگا سوار نبوتگاَت و مُرید بے آییا شتگاَتنت.