23 تانکه سجّهێن مردم هما ڈئولا که پتا اِزَّتَ دئینت، چُکّا هم اِزَّت بدئینت. کَسے که چُکّا اِزّتَ ندنت، پتا هم اِزّتَ ندنت، چێا که چُکّئے دێم دئیۆک پت اِنت.
من پمێشکا سَکّی و سۆری سگّگا آن، بله شرمندگ نهآن چێا که زانان من کئیی سرا ایمان آورتگ و دلجم آن که آییا اے واک و توان هست که تان وتی آیگئے رۆچا هما امانتئے نگهپانیا بکنت که منا داتگی.
په رومئے هما سجّهێن مردمان که هُدایا دۆست اَنت و گْوانک جنَگ بوتگاَنت که پاک و پَلگار ببنت. چه مئے هُداێن پت و هُداوندێن ایسّا مَسیها په شما رهمت و اێمنی سر بات.
چه ایسّا مَسیهئے هِزمتکار و کاسِد، شَمون پِترُسئے نێمگا، په همایان که چه مئے هُدا و رَکّێنۆک ایسّا مَسیهئے برکتا، هما پئیمێن بێبهاێن باوَرے رَستگِش که مارا رَستگ.