39 چه آ شهرئے سامِریان بازێنێا پمێشکا ایسّائے سرا ایمان آورت که آ جنێنا گواهی داتگ و گوَشتگاَت: ”هر چیزّے که من کرتگ، آییا منا گوَشتنت.“
”مردے هست، من هرچے کرتگ، آییا منا گوَشتنت. بیاێت بچارێتی، بارێن مَسیه نهاِنت؟“
آ، سامِرَها شهرێا رَست که نامی سوهار اَت و هما ڈگارئے نزّیکّا اَت که آکوبا وتی چُکّ ایسُّپارا داتگاَت.
بازێن یَهودیے که مَریَمئے کِرّا آتکگاَت، وهدے ایسّائے اے کارِش دیست، آییئے سرا ایمانِش آورت.
گۆن آ جنێنا گوَشتِش: ”نون ما اێوکا تئیی هبرانی سئوَبا باوَر کنگا نهاێن، ما وت هم اے مردئے هبر اِشکتگاَنت و دلجم اێن که اے په راستی جهانئے رَکّێنۆک اِنت.“
ایسّایا وتی اے دوازدهێن کاسِد رئوان دات، کَڈّن کرت و گوَشتنت: ”درکئومانی گوَرا مرئوێت، آ شهران هم مرئوێت که اۆدا سامِری جَهمنند اَنت،
آییئے مُرید وراکئے گِرگا شهرا شتگاَتنت.
گڑا مردم چه شهرا در کپت و دێم په ایسّایا آتکنت.
من شمارا رئوان دات که هما بَر و سَمرانی واهند ببێت که شما په آیان هچّ زهمتے هم نکَشّتگ. دگران زهمت کَشّتگ و شما چه آیانی کارا نَپ و سوتّ گپتگ.“
گڑا سامِری ایسّائے کِرّا آتکنت و دَزبندیاِش کرت که مئے کِرّا بدار. ایسّایا تان دو رۆچا همۆدا داشت و
دوێن مُریدان اے هبر اِشکت و ایسّائے رَندا رئوان بوتنت.