2-3 چه یَهودیَها دێم په جَلیلا واترّی کرت. چۆناها، ایسّایا وت مردم پاکشۆدیَ نداتنت، اے کار مُریدانَ کرت.
گڑا هُکمی کرت که ایسّا مَسیهئے ناما پاکشۆدی دئیگ ببنت. رَندا آیان، چه پِتْرُسا دَزبندی کرت تان لهتێن رۆچا آیانی گوَرا بجَلّیت.
ایسّا و آییئے مُریدِش هم لۆٹتگاَتنت.
اے چیزّان و رَند، ایسّا گۆن وتی مُریدان یَهودیَهئے مێتگ و کلّگان شت و گۆن آیان همۆدا داشتی و پاکشۆدیایَ دات.
گڑا یَهیائے مُرید یَهیائے کِرّا آتکنت و گوَشتِش: ”او استاد! هما مرد که اُردُنئے کئورئے آ دستا گۆن تئو گۆن اَت و تئو آییئے بارئوا گواهی دات، بچار، آ پاکشۆدی دئیگا اِنت و سجّهێن مردم هماییئے کِرّا رئوگا اَنت.“