وهدے مردم په پاکشۆدی کنگا آتک و مُچّ بوتنت، یَهیایا گۆن آیان گوَشت: ”او سْیَهمارزادگان! کئیا شمارا ڈاه داتگ و گوَشتگ که چه هُدائے آیۆکێن کَهر و گَزبا رَکّتَ کنێت؟!
پدا من اَنچێن تئوار اِشکت که چۆ مزنێن مُچّی و بازێن آپ و تْرندێن گْرندانی تئوارا اَتنت که گوَشتِش: ”هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا. چێا که مئے پُرواکێن هُداوندێن هُدا هُکمرانیَ کنت.
و من تئوارے چه آسمانا اِشکت، چۆ بازێن آپانی تئوارا، پوره بلاهێن گْرندێئے تئوار اَت. اے تئوار که من اِشکت پوره چَنگ جنۆک اَتنت که وتی چَنگان جنَگا اَتنت.