24 چه دوازدهێن کاسِدان یکّے، بزان توما که آییئے دومی نام دیدیموس اَت، ایسّائے آیگئے وهدا اۆدا نهاَت.
توما که آییئے دومی نام دیدیموس اَت، گۆن آ دگه مُریدان گوَشتی: ”بیاێت، ما هم رئوێن که گۆن ایسّایا هۆر بمرێن.“
شَمونپِتْرُس و توما که آییئے دومی نام دیدیموس اَت و نَتْناییل که چه جَلیلئے مێتگ کانایا اَت و زِبْدیئے چُکّ و دگه دو مُرید یکجاه اَتنت.
تومایا گوَشت: ”او هُداوند! ما نزانێن که تئو کجا رئوئے، گڑا راها چۆن زانتَ کنێن؟“
پیلیپُس، بَرتولوما، توما و مالیاتگیرێن مَتّا، هَلْپیئے چُکّ آکوب، تَدّا،
چێا که هر جاه دو یا سئے کَس منی نامئے سرا هۆر ببیت، من گۆن آیان گۆنَ بان.“
ایسّایا گوَشت: ”من شمارا گچێن کرت، دوازدهێنُن گچێن کرتنت، بله پدا هم چه شما یکّے اِبلیسے.“
آییئے مکسد شَمون اِسْکَریوتیئے چُکّ یَهودا اَت. بِلّ تُرے آ چه دوازدهێنان یکّے اَت، بله آییا رندا ایسّا دْرۆهِت و دژمنانی دستا دات.