22 چه اے هبرا رَند، ایسّایا مُرید دَم جتنت و گوَشتی: ”پاکێن روها بزورێت و وتی دلا جاگه بدئیێت!
هُداوندێن هُدایا چه زمینئے هاکا مردمے جۆڑ کرت، آییئے پۆنزا زِندئے ساهی دَمِت و اے مردم سَهدارے بوت.
چه آیان جُستی گپت: ”وهدے شما ایسّا مَسیهئے سرا باور کرت، پاکێن روه شمارا رَست؟“ پَسّئوِش دات: ”نه، ما اے هم نهاِشکتگ که پاکێن روه هستاِنت.“
وهدے آتک و رَستنت، په سامِریان دْوااِش کرت که پاکێن روه آیانی دلان بپُتریت،
پِتْرُسا گۆن آیان گوَشت: ”چه وتی گناهان پشۆمان ببێت و تئوبه بکنێت و چه شما هرکَس ایسّا مَسیهئے ناما پاکشۆدی بکنت، تانکه هُدا شمئے گناهان ببَکشیت. آ وهدا شمارا هُدائے پاکێن روه، تُهپه و ٹێکیَ رسیت.
گۆن هُداوندئے گال و هبرا آسمان اڈّ بوتگاَنت و آیانی سجّهێن لشکر، گۆن آییئے دپئے دَما.
آ سجّهێن، چه هُدائے روها پُرّ بوتنت و اَنچُش که پاکێن روه آیان واک و توان بَکشگا اَت، ڈنّی زبانان هبر کنگا لگّتنت.
اے هبر آییا پاکێن روهئے بارئوا گوَشت، هما پاکێن روه که آییئے باوَرمندان رَسگی اَت. ایسّایا اَنگت شان و شئوکت نرَستگاَت، پمێشکا اَنگت آیان پاکێن روه دئیگ نبوتگاَت.
من چه شما بَسّ یَکّ چیزّے زانگَ لۆٹان، شمارا پاکێن روه شَریَتئے رندگیریئے سئوَبا رستگ یا وَشّێن مستاگئے اِشکنگ و باوَر کنگئے سئوَبا؟
گڑا پِتْرُس چه هُدائے پاکێن روها سررێچ بوت و گوَشتی: ”او کئومئے سرۆک و کماشان!
”نون که اے مردمان مئے ڈئولا پاکێن روه رَستگ، کَسے هست که اِشان چه آپئے پاکشۆدیا مکن بکنت؟“
بله وهدے شمئے پُشت و پناهَ کئیت، بزان راستیئے پاکێن روه که آییئے سَرچمّگ پت اِنت و من آییا چه پتئے نێمگا دێمَ دئیان، آ منی بارئوا شاهدیَ دنت.
من وت چه پتا لۆٹان و آ شمارا دگه پُشت و پناهے دنت که مُدام گۆن شما بمانیت،
بله شمارا راستێنَ گوَشان که منی رئوگ په شما شرتر اِنت. چێا که اگن مرئوان، شمئے پُشت و پناه په شما نئیئیت، بله اگن برئوان، آییا په شما دێمَ دئیان.
ایسّایا پدا گوَشت: ”اێمنی و سلامتی په شما. هما ڈئولا که پتا منا راه داتگ، من شمارا راهَ دئیان.“
اگن کَسێئے گناهان ببَکشێت، بَکْشگَ بنت و اگن مبَکشێت، بَکْشگَ نبنت.“