2 آ په مئیدان، شَمونپِتْرُس و ایسّائے هما دومی مُریدئے کِرّا آتک که ایسّایا باز دۆست اَت. گوَشتی: ”هُداوندِش چه کَبرا برتگ، بله نزانێن کجا اێرِش کرتگ.“
چه مُریدان یکّے، هما که ایسّایا باز دۆست اَت، ایسّائے کِرّا نِشتگاَت.
آیان گوَشت: ”او بانُک! تئو چێا گرێوگا ائے؟“ پَسّئوی دات: ”منی هُداوندِش برتگ و نزانان کجا اێرِش کرتگ.“
اے هما مُرید اِنت که اے چیزّی نبشته کرتگاَنت و اِشانی راستی و پکّاییئے شاهدیا دنت. ما زانێن که اِشیئے شاهدی راست اِنت.
گڑا هما مُرید که ایسّایا باز دۆست اَت، آییا گۆن پِتْرُسا گوَشت: ”اے هُداوند اِنت!“ شَمونپِتْرُس جاندر اَت. وهدے اے هبری اِشکت، وتی کباهی گوَرا کرت و آپا دئوری کرت.
وهدے ایسّایا وتی مات دیست که هما دۆستێن مُریدئے کِرّا اۆشتاتگ، گۆن ماتا گوَشتی: ”او بانُک! اے تئیی چُکّ اِنت.“
پِتْرُسا چپّ و چاگرد چارِت و دیستی که هما مُرید که ایسّایا باز دۆست اِنت چه پُشتا پێداک اِنت، هما که شامئے وهدا ایسّائے نزّیکترا کِنزتگاَت و چه آییا جُستی کرتگاَت: ”او هُداوند! کئے ترا دْرۆهیت و دژمنانی دستا دنت؟“
ایسّایا گۆن آییا گوَشت: ”او بانُک! چێا گرێوگا ائے؟ کئیی پدا گردئے؟“ مَریَما هئیال کرت بلکێن باگپان اِنت. گوَشتی: ”او واجه! اگن تئو برتگ، منا بگوَش کجا اێرِت کرتگ که من برئوان و آییا دست بگران.“
چێا که تان آ وهدی پاکێن کتابئے اے هبرا سَرپد نبوتگاَتنت که په ایسّایا اَلّمی اِنت که چه مُردگان جاه بجنت.