20 چه اے هبرا بێهئیال مبێت که من گۆن شما گوَشتگ: ’گُلام چه واجها مسترَ نبیت.‘ اگن آیان منا آزار داتگ، شمارا هم آزارَ دئینت. اگن منی هبرِش زرتگ، شمئے هبرا هم زورنت.
هرکس که ایسّا مَسیهئے راها هُدایی زندے گوازێنگَ لۆٹیت، آزار دئیگَ بیت و
شمارا راستێنَ گوَشان، هچّ گُلام چه وتی واجها و هچّ کاسِد چه وتی دێم دئیۆکا مستر نهاِنت.
نه شاگرد چه وتی استادا مسترَ بیت و نه گُلام چه وتی هُدابندا.
شمارا راستێنَ گوَشان، اگن کَسے منی هبرا بگیپت، هچبرَ نمریت.“
شاگرد چه وتی استادا زانتکارترَ نبیت، بله هما که رُست و رُدۆمَ گیپت و چه تالیما سررێچَ بیت، وتی استادئے ڈئولا بوتَ کنت.
هما یهودیان که هُداوندێن ایسّا و پئیگمبر کُشتنت و مارا هم آزار دات. آ، هُدایا نارَزا کننت و هرکَسئے دژمن اَنت.
یَهودیان یکّ برے پدا سنگ و ڈۆک چِت که آییا سِنگسار بکننت.
بله پَریسی و مزنێن دینی پێشوایان هُکم داتگاَت: ”هرکَس که زانت ایسّا کجا اِنت، مارا هال بدنت.“ آیانی دلا اَت که ایسّایا دَزگیر بکننت.
آیان په ایسّائے جنَگا سِنگ و ڈۆک چِت، بله ایسّا چه مردمانی چمّان چێر و اَندێم بوت، چه مزنێن پرستشگاها در آتک و شت.
اے گپّ و هبر که مردمان چێرکایی ایسّائے بارئوا کرتنت، پَریسیان اِشکتنت. گڑا پَریسی و مزنێن دینی پێشوایان په ایسّائے دَزگیر کنگا، پرستشگاهئے سپاهیگ رئوان داتنت.
یَهودیان ایسّائے آزار دئیگ بِندات کرت، چێا که آییا شَبَّتئے رۆچا چُشێن کارَ کرتنت.
شَمونا په آیان نێکێن دْوا کرت و گۆن چُکّئے مات، مَریما گوَشتی: ”هُدایا اے چُکّ، په بازێن بنی اِسراییلیانی رَکّێنگ و بازێنێئے گار و بێگواه کنگا راه داتگ. اے چُکّ نشانیے بیت، بله بازێنے آییا نمَنّیت.
یَهودیان گۆن آییا گوَشت: ”نون ما پکّا زانێن که ترا جِنّے پِر. اِبراهێم و سجّهێن نبی مُرتنت، بله تئو گوَشئے: ’هرکَس که منی هبرا بزوریت، هچبرَ نمریت.‘
مریدِش سر و سۆج کرت و دِلبڈّی داتنت که وتی باوَرا مُهر بدارنت. گوَشتِش: ”ما، گۆن بازێن سکّی و سۆریانی سَگّگا هُدائے بادشاهیا شتَ کنێن.“
گوَشتِش: ”جی هئو، اے کارا کرتَ کنێن.“ ایسّایا گوَشت: ”دێمترا، شمارا اے جام نۆشگی و اے پاکشۆدی هم کنگی اِنت،