1 چه سَرگوَزئے ائییدا شَش رۆچ پێسر ایسّا بئیتاَنیایا شت که ایلازَرئے لۆگ همۆدا اَت، هما ایلازَر که ایسّایا چه مُردگان زِندگ کرتگاَت.
رَندا، ایسّایا مرید تان بئیتاَنیائے نزّیکّا برتنت و دست بُرز کرت و په آیان نێکێن دْوایی لۆٹت و برکت داتنت.
هما مردم که ائییدا په پرستشا اورشَلیما آتکگاَتنت، آیانی تها لهتێن یونانی هم مان اَت.
یَهودیانی سَرگوَزئے ائیید نزّیکّ اَت و بازێن مردمے چه مُلکئے سجّهێن هَند و دَمگان اورشَلیما آتکگاَت که چه ائییدا پێسر پاکیزگیئے رسمان پوره بکننت.
ایلازَر نامێن مردے ناجۆڑ اَت. آ، مَریَم و آییئے گهار مَرتائے مێتگ بئیتاَنیائے مردمے اَت.
گڑا ایسّایا آ یله کرتنت و چه شهرا ڈنّ در آتک و بئیتاَنیائے مێتگا وتی شپی رۆچ کرت.
هما مُردگ که دست و پادی کَپنا پَتاتگاَتنت و دێمی دَزمالێا پۆشتگاَت، ڈنّا در آتک. ایسّایا گوَشت: ”پَچی کنێت، بِلّێتی که رئوت.“
گڑا ایسّا اورشَلیما آتک و مزنێن پرستشگاها شت. اۆدا، آییا پرستشگاهئے چارێن کُنڈانی هر چیزّ چارت. بله بێوهد اَت، پمێشکا گۆن وتی دوازدهێن مریدان بئیتاَنیایا شت.
آ شهرا، یکّ بدکارێن جنێنے هستاَت. وهدے سَهیگ بوت که ایسّا اے پَریسیئے مهمان اِنت، سِنگمَرمَرێن اَتردانێئے تها، اَتری زرت و همۆدا شت.
چه اے هبران و رَند، ایسّایا گۆن بُرزێن تئوارے گْوانک جت: ”ایلازَر! در آ.“
بازێن یَهودیے سهیگ بوت که ایسّا همِدا اِنت. مزنێن رُمبے آتک و مُچّ بوت. تهنا ایسّائے سئوَبا نئیاتکنت، ایلازَرئے چارگا هم آتکنت که ایسّایا زندگ کرتگاَت.
اے دگه رۆچا، هما مزنێن رُمب که په ائییدا آتکگاَت، وهدے اِشکُتِش که ایسّا اورشَلیمئے راها اِنت،