9 ایسّایا پَسّئو دات: ”رۆچئے رُژنایی دوازده ساهت نهاِنت؟ کَسے که رۆچا راهَ رئوت، ٹَگلَ نئوارت چێا که جهانئے رُژنا گندیت.
تانکه رۆچ اِنت، باید اِنت ما منی دێم دئیۆکئے کاران سَرجم بکنێن، شپ که بیت گڑا کَسّ کار کرتَ نکنت.
ایسّایا گوَشت: ”تهنا یکّ گوَنڈێن وهدێا رُژنایی گۆن شما گۆن اِنت. تان وهدے که رُژنایی گۆن شما گۆن اِنت، گام جنانا دێما برئوێت. چۆ مبیت که تهاری شمئے سرا بالادست ببیت. کَسے که تهاریا گامَ جنت، نزانت کجا رئوت.
بله اگن مردمے شپا راه برئوت، ٹَگلَ وارت چێا که آییا هچّ نور نێست.“
کَسے که گۆن وتی براتا مِهرَ کنت، رُژناییا اِنت و رُژناییئے تها هچّ چُشێن چیزّے نێست که آییئے رَد کپگ و ٹَگل ورگئے سئوَبساز ببیت.