19 بازێن یَهودیے، مَرتا و مَریَمئے کِرّا په آیانی براتئے پُرسا آتکگاَت.
هما یَهودی که لۆگا مَریَمئے کِرّا اَتنت و آییا تسلّا دئیگا اَتنت، وهدے دیستِش که مَریَم په اِشتاپی پاد آتک و چه لۆگا در آتک، آییئے رَندا کپتنت. وتمانوت گوَشتِش: ”بلکێن په گرێوگا کَبرئے سرا رئوت.“
پمێشکا یکدومیا دلبڈّی بدئیێت و وتی ایمانئے رُست و رُدۆما یکدگرا کُمکّ بکنێت، اَنچۆ که شما انّون کنگا اێت.
پمێشکا یکدومیا گۆن اے هبران دلبڈّی بدئیێت.
اگن کَسے شادهیَ کنت گۆن آییا شادهی بکنێت و اگن کَسے گرێت گۆن آییا بگرێوێت.
آکوبئے سجّهێن بَچّ و جنکّ په آییئے تَسَلّا دئیگا آتکنت، بله آ تَسَلّا نبوت. گوَشتی: ”من پُرسیگا پُرسیگ مُردَگانی جهانا، وتی چُکّئے کِرّا جَهلادَ رئوان.“ و پت مُدام په ایسُّپا گرێوَگا اَت.
مَرتایا مَریم نامێن گهارے هستاَت که په هُداوندێن ایسّائے هبرانی گۆش دارگا آییئے پادانی دێما نِشت.
بله تهنا یکّ چیزّ زلورت اِنت. مَریما هما گهترێن په وت گچێن کرتگ که چه آییا پَچ گِرگَ نبیت.“
وهدے اورشَلیمئے شهرئے یَهودیان وتی لهتێن دینی پێشوا و لاوی کَبیلهئے مردم یَهیائے کِرّا رئوان دات که جُست بگرنت: ”تئو کئے ائے؟“ آییا اِنکار نکرت، تچک و په راستی گواهی دات و گوَشتی: ”من مَسیه نهآن.“
ایلازَر نامێن مردے ناجۆڑ اَت. آ، مَریَم و آییئے گهار مَرتائے مێتگ بئیتاَنیائے مردمے اَت.
مُریدان گوَشت: ”او استاد! انّون یَهودی تئیی سِنگسار کنگئے سرا اَتنت. پدا همۆدا رئوگَ لۆٹئے؟“
ایسّایا که مَریَم و آییئے همراهێن یَهودی گرێوگا دیستنت، سکّ نگێگ و پَدَرد بوت.
یَهودیان گوَشت: ”بچارێت، چینکدر دۆستی داشتگ.“
بازێن یَهودیے که مَریَمئے کِرّا آتکگاَت، وهدے ایسّائے اے کارِش دیست، آییئے سرا ایمانِش آورت.