Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




یوهَنّا 1:14 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

14 گال اِنسان بوت و مئے نیاما جاگهی کرت. ما آییئے شان و شئوکت دیست، هما شان و شئوکت که پتئے یکّێن چُکّئیگ اِنت، هما چُکّ که چه رهمت و راستیا سَررێچ اِنت.

Gade chapit la Kopi




یوهَنّا 1:14
60 Referans Kwoze  

هُدائے مِهر اے ڈئولا مئے نیاما پَدّر بوت که وتی یکّ و یکدانگێن چُکّی اے جهانا رئوان دات تانکه چه آییئے نێمگا زِندمانئے واهُند ببێن.


بێشَکّ هُدادۆستیا مزنێن رازے مان: آ، اِنسانێئے شکل و درۆشما زاهر بوت، پاکێن روها آییئے راستی سابِت کرت، پرێشتگان آ دیست، کئومانی نیاما آییئے جار جنَگ بوت، دنیائے تها آییئے سرا ایمانِش آورت، آ، پُرشئوکتێن اَرشا برگ بوت.


چه اَزلا، گال هست‌اَت. گال گۆن هُدایا گۆن اَت و گال، هُدائے جند اَت.


بله وهد که آتک، هُدایا وتی چُکّ دێم دات. چُکّ اِنسانے بوت و چه پێدائِشا شَریَتئے رهبندانی چێرا اَت،


من هما زِند بَکشۆکێن نان آن که چه آسمانا اێر آتکگ. هرکَس که اے نانا بوارت، تان اَبد زندگَ مانیت. اے نانا که منَ دئیان، منی جندئے جسم و جان اِنت که په جهانئے مردمانی زِندا نَدریَ کنان.“


هما کار که شَریَتا کرت نکرتگ‌اَت، پرچا که گُنهکارێن سَرِشتئے سئوَبا نِزۆر بوتگ‌اَت، آ کار هُدایا وت کرت. اے کاری چُش کرت که وتی جندئے چُکّی گُنهکارێن اِنسانێئے دْرۆشما رئوان دات تان په مئے گناهان کُربانیگ ببیت. اے پئیما چه یکّ جِسم و جانێئے راها گناهی مئیاربار کرت،


نون هُداوندئے هُکما درشانَ کنان که منا گوَشتی: ”تئو منی بچّ ائے، مرۆچی من ترا پێدا کرتگ.


ما دیستگ و گواهیَ دئیێن که پتا وتی چُکّ رئوان داتگ تان جهانئے رَکّێنۆک ببیت.


چێا که بازێن رَد دئیۆکے دنیایا پُترتگ و تالان اِنت و اے هبرا نمَنّنت که ایسّا مَسیه انسانی جسم و جانێا اێر آتکگ. اے پئیمێن مردم رَد دئیۆک و مَسیهئے دژمن اَنت.


و من بُرزێن تئوارے اِشکت که چه تَهتا پێداک اَت، گوَشگا اَت: ”بچار! هُدائے منندجاه مردمانی کرّا اِنت، نون آ وت آیانی کرّا نندۆکَ بیت. آ، هُدائے مردمَ بنت و هُدا وت گۆن آیان یکجاهَ بیت.


ایسّایا پَسّئو دات: ”من ترا نگوَشت که اگن ترا ایمان ببیت، هُدائے شان و شئوکتا گندئے؟“


چێا که هُدایا جهانئے مردم همینچُک دۆست داشتنت که وتی یکّ و یکدانگێن چُکّی نَدر کرت تانکه هرکَس که هُدائے چُکّئے سرا ایمانَ کاریت، گار و زیان مبیت و تان اَبد زندگ بمانیت.


اے مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی که ایسّایا جَلیلئے مێتگ کانایا پێش داشت، آییئے ائولی مۆجزه اَت. آییا گۆن همے مۆجزها وتی شان و شئوکت زاهر کرت و مُریدان آییئے سرا ایمان آورت.


ایسّایا گوَشت: ”راه من آن، راستی من آن و زند بَکشۆک هم من آن. کَسّ پتئے کِرّا سر بوتَ نکنت، اگن منی راها مرئوت.


ایسّایا گوَشت: ”او پیلیپُس! اینچُک وهد اِنت که من گۆن شما گۆن آن و تئو اَنگت منا نزانئے؟ هرکَسا که منا دیستگ، منی پتی هم دیستگ. گڑا تئو چۆنَ گوَشئے که پتا مارا پێش بدار؟


پِتْرُس و آییئے همراه آکوب و یوهَنّا سکّ وابێنگ اَتنت، بله وهدے شَرّ آگه بوتنت، گڑا دیستِش که ایسّا په شان و شئوکتے گۆن موسّا و اِلیاسا یکجاه اۆشتاتگ.


هما شان و شئوکت که تئو منا داتگ، من آیانا داتگ تانکه آ یکّ ببنت، هما ڈئولا که من و تئو یکّ اێن،


هرکَس که چُکّئے سرا ایمانَ کاریت، مئیاریگَ نبیت، بله هرکَس که ایمانَ نئیاریت، چه پێسرا مئیاریگ اِنت، چێا که هُدائے یکدانگێن چُکّئے نامئے سرا ایمانی نئیاورتگ.


آ اِش اِنت که داوودئے شهر بئیت‌لَهِما مرۆچی په شما رَکّێنۆکے پێدا بوتگ که آ، هُداوندێن مَسیه اِنت.


تئو آدمیانی نیاما زێباترێن ائے و چه تئیی لُنٹان لال و گئوهرَ گواریت، پمێشکا هُدایا ترا اَبدمانێن برکتے داتگ.


ایسُّپِ آکوب که مَریمئے مرد اَت. چه مَریما ایسّا پێدا بوت که مَسیه زانگَ بیت.


بُنپیرُک همایانیگ اَنت و مَسیه هم که سجّهێنانی هُدا اِنت، جِسمی هسابا چه همایانی نَسل و پَدرێچا اِنت. آییا مُدام ستا و سنا بات. اَنچُش بات. آمین.


مردێن‌چُکّێئے سرا چِلّگ بوت که آییئے ائولی چُکّ اَت. مَریما وتی نُنُّک گُدێا پێتک و کاهدانێئے تها واپێنت، چێا که په آیان مهمانجاها جاگه نێست‌اَت.


گۆن ایسّائے زِندگ کنگا، په ما که آیانی چُکّ و اۆبادگ اێن، سَرجم و پوره‌ای کرت، اَنچُش که زَبورئے دومی بهرا نبیسگ بوتگ: ’تئو منی بَچّ ائے، مرۆچی من ترا پێدا کرتگ.‘


بێشَکّ، آ مردمانی رَکّێنگ نزّیک اِنت که چه هُدایا تُرسَنت، تان مئے سرڈگار چه آییئے شان و شئوکتا سررێچ ببیت.


هما وهدی راستیا زانێت و راستی شمارا آزاتَ کنت.“


او پت! منَ لۆٹان که هما مردم که تئو منا داتگ‌اَنت، همۆدا گۆن من یکجاه ببنت که من آن تانکه هما شئوکتا بگندنت که تئو منا داتگ، چێا که چه جهانئے جۆڑ بئیگا پێسر هم تئو منا دۆست داشتگ.


پیلاتوسا گوَشت: ”اَچه، تئو بادشاهے ائے؟“ ایسّایا گوَشت: ”تئو وت منا بادشاهے گوَشگا ائے. من پێدا بوتگ و دنیایا آتکگان که په راستیا گواهی بدئیان. هرکَسا که راستی دۆستَ بیت، منی هبران گۆشَ داریت.“


آییا هۆنا مێنتگێن کباهے گوَرا اَت و نامی ”هُدائے گال“ اَت.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite