تئو کئے ائے که دگرێئے هِزمتکارئے سرا هُکم ببُرّئے؟ آ وتی جندئے هُدابندئے پێشگاها اۆشتیت یا کپیت. بله بزان که اۆشتیت، چێا که هُداوندا اے واک هست که آییا بداریت.
چه آیان متُرسێت که جِسم و جانا کُشتَ کننت، بله ساه و اَرواها کُشتَ نکننت، چه هماییا بتُرسێت که جسم و جان و ساه و اَرواه، دوێنان دۆزها دئور دات و بێران کرتَ کنت.
بله، او اِنسان! په راستی تئو کئے ائے که گۆن هُدایا یکّ و دو بکنئے؟ اے شَرّێن هبرے که اڈّ کرتگێنے وتی اَڈّ کنۆکا بگوَشیت: ”چیا منا اے پئیما اڈِّت کرتگ؟“
من شمارا کَڈّنَ کنان و گوَشان که چه کئیا بتُرسێت. چه هماییا بتُرسێت که کُشتَ کنت و کُشگا رَند دۆزها دئور دئیگئے واکی هم هست. هئو! من شمارا گوَشان که چه هماییا بتُرسێت.