10 چه یکّێن دپا ستا و سنا هم درَ کئیت و بددْوایی و نالت هم. او براتان! نباید اِنت چُش ببیت.
اگن کَسے شمارا آزار برسێنیت په آییا برکت بلۆٹێت، برکت بلۆٹێت و نالت مکنێت.
گۆن هچکَسا بدیئے بدلا بدی مکنێت. اگن کسێا شمارا زاه و زَکَت کرت، آییا زاه و زَکَت مکنێت، اِشیئے بدلا په آییا نێکێن دْوا بلۆٹێت که په همے کارا گْوانک جنَگ بوتگێت و چه همِشیا شمارا برکتَ رسیت.
اِشیا ابێد تَمبَلی و جاندُزّی آدتَ کننت و لۆگ په لۆگَ رئونت. تهنا جاندُزَّ نبنت، هبر هم برنت و کارنت، هرکَسی کارا کارَ دارنت و اَنچێن هبرَ کننت که باید مکننت.
گڑا اَبیمَلِکا اِبراهێم لۆٹاێنت و گوَشت: ”تئو چێا گۆن ما چُش کرت؟ من تئیی کجام کار هراب کرتگاَت که تئو منی جند و منی مُلک چُشێن مزنێن گناهے سرا داتنت؟ تئو گۆن من اَنچێن کارے کرت که کَسّ گۆن کَسّا نکنت.“
او منی دُردانگان! رَد مئوَرێت.
او منی دُردانگان! شَرّ دلگۆش بکنێت. هرکَس باید اِنت اِشکنگا تئیار ببیت، بله هبرا اِشتاپ مکنت و زوتّ زَهر مگیپت.
او منی براتان! چُش مبیت، چه شما بازێنے استاد ببیت. چێا که زانێت، ما استادانی سرا گرانترێن دادرسیَ کپیت و
گۆن همے زبانا وتی هُداوندێن پتا ستا کنێن و گۆن همے زبانا هما مردمان نالتَ کنێن که هُدایا وتی شِکل و دْرۆشما اَڈّ کرتگاَنت.
بوتَ کنت چه یکّێن چَمّگا سۆرێن و وشّێن آپ برُمبیت؟