بله کَسے که منی هبران گۆشَ داریت و آیانی سرا کارَ نکنت، هما مردمئے پئیما اِنت که لۆگی بے بُنرِدا بست. وهدے هار و هیرّۆپ آتک، لۆگ هارا مَلِّت، کپت و پهک وئیران بوت.“
نون بوتَ کنت کَسے بگوَشیت: ”تئیی کِرّا باور هست و منی کِرّا کار و کِرد. تئو وتی باوَرا بے کار و کِردا منا پێش بدار و من چه وتی کار و کِردا، ترا وتی باوَرا پێشَ داران.“
اے گپّ راست اِنت و منَ لۆٹان که تئو اے تالیمئے سرا زۆر بدئیئے، تانکه هما مردمان که وتی اُمێت گۆن هُدایا بستگ، وتی دلگۆشا گۆن شَرّێن کاران بکننت. اے شَرّێن هبر اَنت و په هرکَسا پائِدَگمَند اَنت.
ما وتی هُداێن پتئے دێما مُدام شمئے باوَرمندی کاران و پُرمِهرێن زهمتان و سَگّ و برداشتا یاتَ کنێن که آیانی سرچمّگ هما اُمێت اِنت که شمارا مئے هُداوندێن ایسّا مَسیهئے سرا هستاِنت.
او براتان! شما گْوانک جنَگ بوتگێت که آزات ببێت، بله چۆ مبیت که اے آزاتی په شمئے گُنهکارێن تَب و سَرِشتا مۆهے ببیت. اِشیئے بدلا په مِهر یکدومیئے هِزمتا بکنێت.