بله آ هِکمت که چه بُرزا کئیت، ائولا که پاک و پَلگار اِنت، رندا سُهل آرۆک و نرم، مَنّۆک و چه نێکی و رهمتئے بَر و سَمرا پُرّ اِنت، چه پرک و پێر و دورویی و دوپۆستیا هم دور اِنت.
من چه دانئے کَبیلها اَهیسامَکئے چُکّ اُهولیاب هم گِچێن کرتگ که بِسَلێلا کُمَکّ بکنت. من سجّهێن هُنَرمند دانایی بکشاتگاَنت که هما سجّهێن چیزّان اَڈّ بکننت که من ترا هُکم داتگ:
ایسّایا آییئے پَسّئوا گوَشت: ”اگن تئو بزانتێن که هُدائے داد و بَکشش چێے و اے کئے اِنت که چه تئو آپَ لۆٹیت، گڑا اَلّما تئو گۆن آییا دَزبندی کرتگاَت که منا آپ بدئے و آییا ترا زنداپ داتگاَت.“